Wystawa czasowa w Muzeum Katyńskim poświęcona gen. Mieczysławowi Smorawińskiemu.

Wystawa jest biograficzną opowieścią życia gen. Smorawińskiego przedstawianą w trzech rozdziałach: okres legionowy, międzywojenny i tragiczny koniec. Filarem wystawy są wyjątkowe pamiątki osobiste i rodzinne generała, które zostały wyeksponowane w specjalnie zaprojektowanej aranżacji. Warstwa tekstowa ograniczona jest w niej to niezbędnego minimum, dominują wielkoformatowe wydruki fotografii oraz elementy audiowizualne. Wśród eksponatów prezentujących karierę wojskowego, znalazły się m.in. srebrna papierośnica, która uratowała mu życie, sznur generalski do munduru, zegar kominkowy czy korespondencja z żoną. Sama wystawa jest także przypomnieniem losu tysięcy Polaków, którzy po 17 września 1939 r. stali się ofiarami represji sowieckiej Rosji.

Generał Smorawiński od 1934 r. do wybuchu wojny mieszkał i pracował w Lublinie w pałacu Lubomirskich przy placu Litewskim jako dowódca Okręgu Korpusu. W połowie września 1939 r. wyjechał z miasta. Został internowany przez Sowietów 20 września 1939 r. we Włodzimierzu Wołyńskim, następnie był osadzony w obozie NKWD w Kozielsku. Do rodziny dotarł tylko jeden list z niewoli z datą 21 listopada 1939 r. Generał został zamordowany 9 kwietnia 1940 r. w Katyniu. Osoba Mieczysława Smorawińskiego – współpracownika Józefa Piłsudskiego i najmłodszego generała II Rzeczypospolitej – była pierwowzorem postaci generała w filmie Katyń Andrzeja Wajdy, w którą wcielił się Jan Englert.